| Voor alle duidelijkheid: T’ai Chi, Taiji en Tai Chi zijn volledig hetzelfde. Daarnaast spreken sommigen ook nog over Taiji Quan of Tai Chi Chuan. Dit zijn 2 verschillende manieren om het Chinese woord/begrip weer te geven en er zullen nog wel andere westerse schrijfwijzen bestaan. Na verloop van tijd is het laatste woord ook nog weggelaten. Dus we spreken eigenlijk allemaal over hetzelfde: Tai Chi.
Wel kent Tai Chi vier heel bekende stijlen. Chen-stijlDe Chen-stijl is de oudste van alle Tai Chi-stijlen. Deze stijl is ontwikkeld door Chen Wangting in het dorp Chenjiagou (Chen-dorp) in het hart van China rond het einde van de 16de eeuw. Het is een eerder martiale stijl die gekenmerkt wordt door de afwisseling van trage en explosieve bewegingen, lage standen en spiraalvormige interne bewegingen. Yang-stijlYang-stijl werd ontwikkeld door Yang Luchan (°1799), zijn familieleden en zijn leerlingen. Meneer Yang wijzigde wat hij in het Chen-dorp had geleerd en begon zijn eigen school in Beijing. Hij maakte de stijl zachter en ronder. Het is de meest beoefende stijl in zowel China als in het Westen. Wu-stijlWu Quanyou was de beste student van Yang. De Wu stijl die hij ontwikkelde is de meest compacte van alle Tai Chi stijlen. Om het verhaal nog iets ingewikkelder te maken bestaat er ook een tweede Wu Stijl, ontwikkeld door Wu Yuxiang. Die leerde zowel bij Yang als bij Chen en gaf les aan de Hao-familie. Daarom wordt deze stijl ook wel eens de Wu-Hao stijl genoemd. Sun-stijlDeze stijl is de jongste van alle Tai Chi stijlen. Sun Lutang (°1860 – +1933) was een expert in Kunf-Fu. Hij leerde pas op latere leeftijd Tai Chi van iemand van de Hao-familie. Hij was de eerste persoon die Tai Chi aan vrouwen leerde. Bij de Sun Stijl staat men duidelijk hoger waardoor het minder belastend is voor de gewrichten van de onderste ledematen. Het is duidelijk de zachtste van alle stijlen en wordt daarom vaak aangeraden aan mensen met gewrichtsklachten. Daarnaast heeft de Sun stijl verschillende raakpunten met Qigong. |
